Erik Uijen en de vieze Belg
Erik Uijen was de één van de eerste werkstudenten die op Auf Kengert werkte, in de zeventiger jaren. Zijn ouders kwamen al een paar jaar op de camping en bleven altijd een paar weken, waarbij vader Uijen tussendoor naar huis ging om te werken en het weekend terug naar Luxemburg kwam.
In die jaren was het kamperen in Luxemburg erg populair, door de bloeiende economie in Nederland en in België konden veel mensen voor het eerst met vakantie en het was een afstand die met de toenmalige auto’s en staat van de wegen in een dag te behappen viel.
Dit leidde tot een overvolle camping, en soms zelfs tot verhitte reacties. Vooral de nachtrust was een punt, dat soms moeilijk te handhaven was. Op een dag was het zover, dat een familie verzocht werd, na ettelijke waarschuwingen, de camping te verlaten. Zij probeerden echter, andere kampeerders op te hitsen, en een hele tros kwam de trappen naar het hoofdgebouw op om verhaal te halen.
Een paar geruststellende woorden en de oproep, toch gewoon van hun vakantie te gaan genieten, hielp om de “demonstratie” op te heven, en de familie in kwestie moest toch de camping verlaten. Als laatste afscheid werd Erik nog even uitgescholden als “vieze Belg”, hoewel hij met het geheel niets te maken had gehad.
