Geen water van de gemeente Larochette
Zoals al opgenoemd in het verhaal over de aanleg van de waterleiding, brachten wij het drinkwater vóór die tijd met een watertank achter een tractor naar Kengert vanuit Larochette.
Dit ging vele jaren zonder problemen goed, tot we de officiële campingvergunning van het ministerie kregen. We deden een aanvraag bij de gemeente voor het plaatsen van een campingbord op de splitsing in Larochette. Een bordje welk de (toenmalige) gemeentecamping aangaf, was daar reeds aanwezig. In de raadszitting werd dit besproken, Robert had plaatsgenomen in de bezoekersafdeling. De burgermeester, van wie Robert overigens een keer met schaken gewonnen had, was daar op tegen, alleen de gemeentecamping mocht een bord hebben.
Raadslid Gansen vroeg Robert om uitleg te geven : “Wij hebben een officiële campingvergunning en betalen al een aantal jaren 4000 francs contributie aan de VVV Larochette, krijgen wij dan geen bordje ?”. Burgermeester Ginter vond dat Robert het woord niet had mogen krijgen en verbood hem verder iets te zeggen, hij mocht verder alleen luisteren, op last van verwijdering !
Toch werd er besloten een bord te plaatsen, niet aan de weg, maar aan de kerk, vanwaar je het vanuit de auto niet kon zien. Teleurgesteld ging Robert naar huis.
Daarna namen we contact op met de stroommaatschappij “Cegedel” en “Ponts et Chaussées” (de administratie van bruggen en wegen) om zelf een bord aan een verlaten stroommast van de “Cegedel” aan te brengen. Hiervoor werd ons vergunning verleend.
Nu was echter het hek van de dam ! De gemeentebode “Bum” kwam ons officieel aanzeggen : “geen water meer uit Larochette”. De dag erop : telefoon van de Cegedel, haal het bord alsjeblieft weer weg, wij woorden door dit teveel in ons werk gestoord. Jammer, maar we zeiden toch dankjewel.
Wat nu ? We reden met de tractor naar onze gemeente Medernach, kregen terstond water met een brandweerhydrant uit de straatweg. Toen we een uur later voor de tweede tank terugkwamen, werd ons het water geweigerd. Een gemeentewerker verklapte ons dat er vanuit Larochette was gebeld !
Rechtsomkeerd, dan maar naar Aechelbur met de grote waterleiding van Nommern. De Familie Krack gaf ons bereidwillig toegang tot de hydrant, de gemeenteleiding bevond zich op hun terrein. Enkele uren later waren wij weer terug voor nog een tank.
Madame Krack snelde naar ons toe, zeer onthutst, gaf ons te kennen geen water meer te geven anders kregen zij het ook afgesloten.
Robert besloot meteen richting Nommern te rijden om via Mersch naar Gaichel/Arlon aan de grens met België te rijden om daar water te krijgen. Midden op straat in Nommern stond echter de Caféman Miny voor zijn café te zwaaien. Stop ! Heb je water nodig ? Dat kan je bij mij kopen tegen dezelfde kubieke meter prijs als bij de gemeente, ik heb een eigen bron en leiding en anders loopt het water toch maar weg. Gered !
Inmiddels waren onze kampeerders met ca. 35 auto’s en borden in Larochette aan het demonstreren en protesteren “wij willen water”, diverse rondjes. De inwoners juichten, maar de autoriteiten waren zuur.
In Nommern, waar het vollopen van de tank ruim een uur duurde door de dunne leiding, wist Robert ondertussen van niets. Pas tegen de avond kwam hij met de tank en tractor weer thuis aan. Bij de campingingang bevonden zich allerlei borden van hardboard en karton etc. Toe ging hem pas een licht op.
Maar er was inmiddels nog meer gebeurd, hetgeen ons gemeentebode Bum vertrouwelijk vertelde. Burgermeester Ginter had de speciale politie in Luxemburg, de “Sûreté” opgetrommeld, deze kwamen met twee auto’s specialisten naar Larochette om Robert aan de tand te voelen, zagen echter geen demonstratie meer, te laat, reden via het gemeentecampingbord naar de verkeerde camping, waar niemand iets wist en teleurgesteld gingen zij terug naar Luxemburg-stad.
Een trouwe vriend, Jacques Scharlé uit Larochette is trouwens nog deze dag als raadslid teruggetreden ! Veel gedoe in één dag…
Enkele jaren hebben wij het water van Miny gebruikt, daarna de waterleiding naar Medernach-VIDA aangelegd en in gebruik genomen voor de tijdsduur van 30 jaren. De volgende stap was om de waterleiding iets te verleggen, een nieuw pompstation te bouwen, dit om in 2002 aan te sluiten op de hoofwaterleiding van de gemeente Medernach.
Burgermeester Ginter is overigens 2010 overleden, al deze jaren hebben wij geen woord meer met hem gewisseld.
