Walter en Dick op het bevroren stuwmeer
De winter van 1964/1965 was zeer streng in Luxemburg, het was toen zo koud, dat zelfs het stuwmeer bij Esch-sur-Sûre dichtgevroren was. Dit lokte Walter en Dick daarheen om te schaatsen, maar dat lukte niet erg, het ijs was te oneven. Omdat de ijslaag zo dik was, probeerden ze het met hun auto, en reden rondjes over het ijs, slippend en glijdend in het rond met veel plezier.
Dir werd door een stel gendarmes opgemerkt, en ze werden teruggeroepen, en er werd proces verbaal opgemaakt, want, zo zeiden de gendarmes, het stuwmeer zijnde de drinkwatervoorraad van Luxemburg, er geen motorvoertuigen op mochten. Dat dit eigenlijk doelde op motorboten werd niet geaccepteerd, en dus werden zij tot een boete veroordeeld.
Nu wilde het toeval, dat juist dat jaar Groothertog Jan in functie trad, nadat zijn moeder groothertogin Charlotte afgetreden was. Daardoor werden alle kleine veroordelingen kwijtgescholden, als algemene amnestie, en daaronder viel ook hun boete. Ze kwamen er dus goed vanaf.
Het jaar erop kreeg Walter kennis aan een jongedame, met wie hij wilde trouwen, en ging zich voorstellen aan zijn toekomstige schoonvader. Het was wel zeer speciaal toen hij moest vaststellen, dat het de gendarme was, die de bekeuring aan het stuwmeer had uitgeschreven. “Zo knul, jou ken ik toch ?”
