Henk Spek en de gepaneerde vaatdoek
Een geliefd grapje in het restaurant, was om iemand een schnitzel voor te zetten, die gemaakt was van een gepaneerde vaatdoek. Men neme een aardig grauw vaatdoekje, verschillende lagen over elkaar, die in de vorm van een schnitzel geknipt worden. Dit maaksel moet diverse keren gepaneerd worden, eerst in ei, dan in paneermeel, steeds weer herhalen. Dan mooi bruin braden in de pan.
Het ziet er dan uit aan een echte schnitzel, alleen is het zo taai dat je mes er niet doorheen gaat. Verschillende kampeerders (wel bekenden natuurlijk), hebben van een dergelijke schnitzel mogen “genieten”. Bijvoorbeeld Henk Spek, wij allemaal achter de klapdeuren van de keuken en kijken hoe het zou aflopen. Eerste poging tot snijden, kijken naar het mes, nog eens proberen, eerst maar wat frietjes eten, nog eens proberen, kijken naar anderen die smakelijk zitten te eten, weer proberen, enzovoorts. En wij maar lachen.
We hebben ook wel eens voor een mevrouw, die haar lever altijd zeer doorgebakken wilde, houtskool met spek en uien geserveerd. Gelukkig kon ze er zelf om lachen.
Een andere pesterij, maar dan voor werkstudenten : de eerste keer dat je moest helpen bij het zwembad, met kleren en al erin gegooid worden. Wel van te voren horloge af en schoenen uit, later ook mobiele telefoon achterlaten. Degenen die al langer kwamen, verheugden zich altijd enorm op dit grapje met de nieuwen.
Bij één van de oudere dames die niet kon zwemmen hebben we wat anders verzonnen : in plaats van een glas water kreeg ze een glas wodka. En elke avond werden er theelepeltjes in haar tas gestopt, die ze dan de dag erop weer meebracht onder hevig protest.
