Skip to main content

De muntenvondst en de Duitse terrorist

In 1967 werd het nodig een waterleiding aan te leggen om de camping met voldoende drinkwater te voorzien. Dusverre werd er drinkwater met een watertank achter de tractor gehaald in Larochette, en al in 1963 nadat de gemeente Larochette weigerde nog langer water te verkopen aan bewoners van een andere gemeente (Kengert ligt tenslotte voor het grootste deel op de gemeente Medernach).

Door de groeiende bezetting van de camping in de zomermaanden, was deze watertoevoer bij lange niet meer voldoende en werd een waterboring of aansluiting aan een bron noodzakelijk.

Jammer genoeg bleek het onmogelijk, een bron te vinden, die direct op het terrein aan te boren was. Er stroomt heel veel en heel goed water onder uit de berg die Kengert heet, maar vanaf boven was daar niet aan te komen. Zelfs een wichelroedeloper kon niet helpen om de juiste plek te vinden. Het bleek dus noodzakelijk een waterleiding aan te leggen van Medernach naar Kengert door het bos, vanaf de toenmalige vleesfabriek VIDA, die over een bron met drinkwater beschikte en bereid was, dit per kubieke meter te verkopen en ruimte aan te bieden voor een pompstation en een voorraadbak.

Het hoogteverschil dat te overbruggen was is 135 meter, en de gehele leiding moest over 1,350 km verlopen. Dat dit een hele investering betekende, zal duidelijk zijn, en ook een hele organisatie, daar er verschillende eigenaren waren van de grondstukken, waar de leiding door zou lopen. Voor materiaal en pompstation was er genoeg geld, maar niet voor een aannemer en bulldozers om de sleuven te graven, dus werd de winter 1967/1968 besteedt aan het met de hand graven van de gehele afstand.

Hierbij werd natuurlijk elke hulp gebruikt, onder andere was er een Duitser, Udo Albrecht, die geruime tijd op de camping verbleef in een caravan aan de bosrand, hij was bezig een boek te schrijven en had daarvoor rust nodig. Als we naar hem toeliepen, hoorden we altijd het geratel van zijn schrijfmachine. Toch wilde hij voor de afwisseling wel wat meehelpen aan de grote klus. Er was ook een Nederlandse hippie, Henk Hilhorst, die voor kost en verblijf meehielp.

Natuurlijk moest er ook op het campingterrein zelf een heel deel gegraven worden, en op een dag was Robert daarmee bezig, toen er opeens allemaal kleine groene deeltjes door de lucht vlogen, tegelijk met een schop grond. Dit bleken de resten te zijn van een linnen zakje, wat om een schat aan munten zat. Door contact met de buitenlucht, verviel dit zakje in poeier, de munten gelukkig niet.

Voorzichtig werd en alle munten geborgen, en het bleek een totaal van 420 zilveren munten te zijn, allemaal uit de 14e eeuw, de meesten van Wenceslas II van Bohemen en Luxemburg, maar sommigen van verder weg, de belangrijkste van Praag, Hall am Kocher (nu Schwäbisch Hall in Schwaben) en van Sierck in Frankrijk. De vondst werd door het nationale museum van oudheid van Luxemburg geïnventariseerd, sommige stukken ook opgekocht, en de rest hebben wij nog steeds in ons bezit. Door deze vondst zijn er veel wilde verhalen ontstaan, menigeen denkt dat de camping opgebouwd is met de financiën die dit zou hebben opgebracht. Jammer, maar helaas was dat niet het geval.

Omdat de vondst als ‘équipe’ gedaan werd, werd besloten, dat Henk Hilhorst en Udo Albrecht ook in de opbrengst zouden meedelen. De Duitser wilde dit echter niet, hij had zelf genoeg inkomsten beweerde hij. Deze kwamen van bijdragen van vrienden en dat werd dan ook als waarheid aangenomen. Tot de dag kwam, dat de Gendarmerie kwam binnenvallen samen met de Kriminalpolizei van Keulen, het bleek een Duitse terrorist te zijn, een neo-nazi die met een stel handlangers plannen had, om samen met Palestijnen een verzet tegen Israël te ontketenen. Zijn caravan bleek dan ook vol te liggen met dit soort propagandablaadjes ! Hij had in zijn caravan ook een mini-drukkerijtje, blanco paspoorten, gestolen kentekenbewijzen, stempels en had zichzelf trouwens bij ons ingeschreven als Robert Graf, met een zelf ingevuld paspoort ! Zijn nieuwe 250E Mercedes van het duurste type was er één van meerdere die hij op het fabrieksterrein in Stuttgart had gestolen.

Udo Albrecht zou later nog een zekere beroemdheid in Duitsland worden, o.a. als meervoudige uitbreker, bankovervaller, “DDR Stasi Agent” enzovoorts.  (lees hier meer, in het duits)

 

Overigens mochten we als “beloning” van de wateraanleg, de winter erop weer een greppel naar Medernach graven, ditmaal voor de riolering …