Reclame aan de grens
In de beginjaren moest er veel reclame gemaakt worden, zodat de kampeerders Kengert zouden vinden, dat ging niet vanzelf. Vooral toen er geen borden in Larochette mochten worden geplaatst.
Er werd toen aan de grens en op andere strategische plekken foldermateriaal uitgedeeld, iedere auto die beladen was met een imperiaal of met een karretje erachter, of met caravan en vouwwagen kreeg door het raam een folder aangeboden.
Later in de tachtiger jaren, deden we dat ook weer in de rustigere maanden juni, om dan de camping meer te vullen. We stonden dan in Ettelbrück bij het stoplicht, dat net lang genoeg op rood bleef om een tiental kampeerders met een folder te bestoken, voordat ze doorreden en de volgende serie aan de beurt kwam.
We reden ook naar Doncols, de grens tussen Luxemburg en Bastogne, waar de mensen moesten afremmen voor de grenscontrole. Als we niet te brutaal waren, mochten we naast de douaniers staan, die dan voor ons de potentiele kampeerders stopten voor paspoortcontrole.
Toen de grenzen in Europa afgeschaft werden door het verdrag van Schengen in 1985, hadden we geen hulpvaardige douaniers meer, maar we trokken dan een kaki broek aan, en dito hemd, waardoor we er toch aardig officieel uitzagen. Regelmatig werden de paspoorten onze richting uit geschoven, waarop wij vrolijk zeiden “heeft u al een camping uitgezocht ?” en hun onze folder gaven.
Wist u trouwens dat Schengen in Luxemburg ligt ? In 1985 besloten Frankrijk, West-Duitsland en de Benelux landen een eigen paspoortunie op te richten. Het verdrag werd getekend op de rivierboot ‘Princesse Marie-Astrid’ op de rivier de Moselle, ter hoogte van het Luxemburgse dorpje Schengen. Daar is tegenwoordig ook een monument waar u een hangslot kunt aanbrengen om de symbolische koppeling aan het idee van open grenzen aan te geven.
